002 Sche bled

von geschichtenausdemwienerwald

Im Woid – imma no

„Scheeeiiiibeeeenkleista“ hallt es Sekunden späda vazweifelt durch den Laubwoid.

Begleitet wiad der Ruf von an mit beide Arme rudanden Peda, der donn wia in Zeitlupe auf sein Oasch fliagt.

„Mei, Trottl, hest aufpasst!“, „Jessas na!“ „Deppata“ san die schmeichelnden Kommentare von Hans, Seppl und Maxi, die eam åba glei zua Hüfe kumman und eam an die Händ pockn und aufklaum.

„Gehts eh?“ „Bist no ganz?“ „Sche gflogn!“ sorgen sie sich dann oba doch sea liebevoi um eam.

Boid steht da Peda wieda und nochdem s eam a bissli oputzt hobn, is von dera Einlog fost nix mehr zum merken, aussa dass da Peda a bissl hadscht, oba des wiad vageh.

So gengans jetzn olle viere vuasichtig in de Richtung, in deas des Ding gsengn håm.

„Wånn speat n de Hittn zua?“ erkundigt si da Peda bei de ondan, ois ob des jetza des wichtigste von da Wöd warad. „Waass ned, oba jetza gib amoi a Rua“.

Vornweg kummt da Hans ois easta bei dem komischen Ding o und geht långsåm in die Knia.

„I wir narrisch!“ sogt a und die ondan drei schaun eam üba de Schuitan …

Die drei Fragen vom Kapitel 001 sind immer noch ungeklärt.